Addicted in Afghanistan

Addicted in Afghanistan

Addicted in Afganistan er heimildarmynd eftir  Jawed Taiman og var hún fyrst sýnd 2009. Hún fjallar um heróínfíkn fólks í Afganistan og leggur myndin helstu áherlsuna á að fylgja tveimur vinum, þeim Jabar og Zahir (er ég nokkuð viss um að þeir hétu), en þeir eru báðir háðir heróíni (sem og flestir í fjölskyldu þeirra).

Mér fannst þetta rosalega fín heimildarmynd sem skildi mikið eftir. Í fyrsta lagi hef ég einhvern veginn aldrei vitað að það væri svona rosalega mikið af fólki í Afganistan sem eru háð heróíni. Nú man ég ekki tölurnar sem nefndar voru fullkomnlega, en þær voru sirka 10% þjóðarinnar sem eru háðir heróíni. Það er hræðileg tala! Hræðileg! Ég trúði varla mínum eigin eyrum!

Myndin fylgir þessum tveimur strákum og svona hluta af þeirra daglega lífi og þeir að fara í meðferð, og detta svo aftur úr henni. Síðan kemur smá forsaga um þáeins og hvernig þeir urðu háðir. Mér fannst einmitt mjög sorglegt að einn þeirra hafði verið fíkill síðan hann var svona 8 ára eða eitthvað. Bara vegna þess að mamma hans gaf honum ópíum (sem leiddi til heróíns) vegna þess að henni sýndist að honum leiddist. Leiddist?! Án gríns!? Síðan varð hinn háður eftir að hann strauk að heiman um 12 ára. Síðan mátti geta að hjá einum þeirra var pabbinn háður og hinum var systirin ný komin úr meðferð(en féll svo). Það að svona ungt fólk sé að fara í fíkn svona ung finnst mér hræðilegt. Aðstaðan til þess að fara í meðferð var ömurleg, t.d. var prógrammið bara um 10 dagar, sem er engann veginn nóg fyrir fíkla.

Einn þeirra náði loksins að verða “clean” (eða c.a.) og kom þá heim og fann lyktina af fíkniefnum ásamt því að sjá svo marga aðra í fíkninni. Greyið litli endaði svo auðvitað aftur í heróínfíkninni eftir að vinur hans kom og sannfærði hann.

Ég mæli steklega með þessari mynd. Mér fannst hún góð og eins og ég sagði að framan, þá skildi hún mjög mikið eftir í manni. Mér fannst erfitt að horfa upp á þessa stráka, sem annars væri örruglega frábærir drengir, dragast inn í veröld fíknarinnar og missa bara af öllu lífinu því allt snerist um heróín (eins og staðurinn sem allir fíklarnir hengu á). Þeir eyddu tímunum saman að sitja og vera í vímu. Mér fannst mjög leiðinlegt að horfa upp á það.